Een uitdaging …
Dit jaar stond een heroïsche tocht op het menu: de Alp-Adria Radweg, uitgeroepen tot mooiste Europese fietstocht van 2015. Van Salzburg naar Grado bij Venetië. Ruim 461,2 km, 2512 stijgingsmeters, volle bepakking, 5 overnachtingen en dat met onze trouwe MTB’s, met geschoren banden.
Dinsdag 27 september was het zover, met de auto naar Salzburg. Na bezichtiging van de Alte Stadt en het innemen van koolhydraten het mandje in. ‘s-Ochtends vlaggetjes op fiets – leve de zichtbaarheid – en voor ons senior lid – meer qua leeftijd dan verstand – nog een achteruitkijkspiegel en toeter. Op naar Bad Gastein. Een kleine 110 km, veel stijgen en het laatste stuk was meer dan afzien! Gelukkig onderweg een wunderbare Konditorei gevonden en onbedoeld een afslag naar een waterval genomen waar water naar beneden stortte, hoe bijzonder is dat! Voor het naar bed gaan nog wat Hongaars geoefend onder het motto: was passiert in Bad Gastein, stays in Bad Gastein…
De volgende dag een ontbijt in een zaal waar wij – gelet op de gemiddelde leeftijd – bij de kinderen moesten zitten. De fiets op en weer eens lekker klimmen. Er kwam geen eind aan en het werd angstig stil … Gelukkig had iemand een trein geboekt door de berg heen waar ook onze fietsen op mee mochten. Dit bleek een onderdeel van de fietsroute te zijn! Daarna een afdaling waar snelheden tot 70 km per uur gehaald zijn, zegt men! Mooie grindpaden langs rivieren, Apfelstrudel met ijs – calorieën is een must en door naar de lunch. In Villach aangekomen, gegeten in de stad bij een serveerster, die sneller sprak dan wij bier dronken en dat sagt alles…
Vrijdag op pad naar Udine. Als eerste de Italiaanse grens over, met meteen een zeer steile klim en daarna genieten. Veel oude spoorwegtrajecten en donkere tunnels. 160 km verderop wachtte Udine, een mooie stad waar men bij Ristorantino gewoon een overheerlijke frietloze biefstuk serveert.
Zaterdagochtend gebroken wakker geworden, de kilometers nog in de benen maar Grado lonkte. Via het dorpsplein van Palmanova en een dam van 5 km lang, rond 12 uur op het strand van Grado. Het gevoel onbeschrijfelijk, euforisch bijna. Team Elsje had es wieder geschaft…., trots dus en high six…! Op het strand terrasje gepikt, super lunch en zwemmen. De shirts van de Tijd als trots bezit te droge gehangen en daarna met busje retour naar Salzburg.
Die zondagochtend terug gereden naar Oisterwijk en kaput maar voldaan in onze mandjes gestort. We hebben een supertijd gehad, een rit om niet te vergeten en veel om over na te babbelen op het beste terras van Oisterwijk. Ik voel een limerick opkomen:
Het leven van ons zessen, we zeggen het elke keer
Dat gaat ergens over, het kent geen slecht weer
Bij de Tijd, gelach en gepraat
Vaak ongein, soms dure raad
Daarna immer wieder Koffie Tijd, het blijft de rode draad
