VriesLand
Als noeste fietsers – muv van de VVV (Voormalige Vieze Voorzitter) die niet noest is -hebben we ons voorgenomen om de Elfstedentocht – die in Friesland -op de fiets te gaan volbrengen. Dat de crisis ook voelbaar is binnen Elsje’s MC blijkt uit het fietsweekend dat op het programma staat. We gaan dit keer niet de grens over, we beperken het tot de Friese taalgrens, nou ja taal meer een onuitspreekbare vorm van verwensingen…. Ook wij als fietsclub dragen bij aan de crisis door te bezuinigen, al is het maar om het thuisfront tevreden te stellen. Ze in ieder geval die illusie te geven. Om in de juiste stemming te komen heb ik “De Hel van 63” meerdere malen gekeken. Het ontbreken van een fietstrainer tijdens de film was het enige wat ik miste in de voorbereiding. Note: Het slaat nergens op maar de Redactie vind dat dit symbolisch is voor Elsje’s MC en daar blijft….
Op donderdagmiddag 6 September j.l. was het zoooooooooover. En dat was het. Zoals gebruikelijk vertrekken we met volgepakte auto’s naar het mooie Friesland waar we zouden verblijven in “Het Weeshuys” in Bolsward. Een gezellig hotel wat stamt uit 1553 en alle kenmerken van het Weeshuys nog in zich heeft inclusief personeel. Het toeval wil dat een collega van Joep zowat in de achtertuin van het hotel woont. Te vondeling gelegd…. Na inchecken en de kamers aan een inspectie te hebben onderworpen – drie tellen klaar, zo weinig stond er in – gaan we het dorpscentrum in om in “De Wijnberg” ons diner te nuttigen en het lokale biertje “Us Heit” (smaakte).
Vrijdagochtend om 8:00 zaten we met zijn zevenen aan het ontbijt om rond half negen richting Dokkum te fietsen. De route was zorgvuldig door Jurgen uitgezet zodat we veel moesten stoppen, verkeerd gereden zijn en bij elke RABO de weg moesten vragen. Mooie terpen van de buiten categorie – daar stonden ze ook -, veel water en koeien in de wei is wat de eerste dag ons bracht. Lekkere wind, ook van voren en langs de dijk tussen Alde Biltsyl en Holwert hebben we even 40 km per uur getoucheerd. Gang als een kogel dus. De terugreis was net als heen ook een beproeving maar wel lekker. Pieter riep veel Pijn is Fijn dus die hebben we achter moeten laten. Terug vanuit Dokkum – leuk plaatsje trouwens- hebben we na een foto momentje bij Bartlehiem, bij Wyns het lokale veerpontje genomen. De schipper werd gelukkig wakker toen we stonden te gillen dat we over wilden en voor die die denkt dat ik dit allemaal uit mijn duim zit te zuigen volgt hier nog wat culturele info, niet dat daar iemand op zit te wachten, dus daarom: Stichting “ De Wynser Oerset” is opgericht in 1988 door een aantal inwoners van Wyns. De stichting is niet commercieel. Haar doel is deze pont varend te houden en te onderhouden. Door uw overtocht draagt u daaraan bij! Mede dankzij subsidiegevers en sponsoring komt u aan de overkant. Via vele mooie polderweggetjes, langs dwars over de markt in Leeuwarden harkten we terug naar ons vertrekpunt. Nog even een pitstop bij een voormalig stationsgebouw waar we in de wachtkamer niet alleen koffie, slagroom en gebak genuttigd hebben maar een paar dapperen ook bier. Heb je een Hill in je name dan neem je er nog een en dat heeft hij geweten! Toen dit lid onderweg nog Friese paarden zag lopen is hij gestopt voor een mooie foto met paard, is weer eens wat anders dan een geit maar wel hoger. Arme beest staat nog bij te komen in de wei, weet de VVV uit betrouwbare bron. Na 160(!) km lange tocht waren we blij dat het bordje en de plaats Bolsward weer bereikt was. Snel even douchen en door naar het pizzarestaurant. Prima Italiaanse hap trouwens en ook het eten was meer dan goed.
Om half acht werden we gastvrij ontvangen door de familie Mollema, een collega van Joep. Na het aanschouwen van Mollo zijn schitterende woning ging het gesprek al snel over de barre fietstocht van deze dag. Trots vertelden we Mollo dat we 160 km gefietst hadden en dat er voor morgen nog zeker 100Km op het programma stond. Mollo vertelde dat zijn vader na zijn pensionering ook de Elfstedentocht gefietst heeft. Toen bleek dat hij dit op 1 dag met een stadsfiets gedaan had vonden we het tijd om naar het hotel te gaan. Leuke collega maar wel een opschepper hoor, wel lekkere hapjes en wat een Huys! Tenslotte zouden we morgen het resterende deel van de Elfstedentocht nog even fietsen en iedereen was vermoeid van deze zware dag.
Zaterdagochtend verscheen iedereen wederom om 8 uur aan het ontbijt. Fris is anders maar gelukkig hadden ze sinasappelsap. Het zonnige weer beloofde veel goeds voor het tweede deel van de tocht. We zouden nu de nog mooiere plaatsen van de Elfstedentocht aandoen. Eerst kwamen we in Sneek aan. Het bleek een nationale monumentendag te zijn dus de watertoren moest bezichtigd worden. Helemaal naar boven geklommen en nu weten we waar Gaastra het logo van zijn kleding vandaan gehaald heeft. Toen nog ruzie gemaakt met een paar roeiers maar die hadden geen fiets bij zich, wij wel….. Vervolgens het Gaasterland ingedoken. Mooie plaatsen met mooie stadsgezichten en oude trapgevel huisjes zoals in Ijlst waar we een bakkie koffie deden en dit tegenover de Frisia Schaatsen fabriek. Vriezer kan toch niet? In het schitterende Sloten – helaas vergeten maar ze stonden er nog -hebben we uitgebreid op het terras gezeten om een bakkie te pakken. En over pakken gesproken als je je laat bedienen door de zus van Doutzen Kroes. Zij was zich niet helemaal bewust van wat ze allemaal losmaakte in die zeven heren die een dag van huis waren. Foto’s zijn tegen een kleine vergoeding te verkrijgen bij de VVV. Van hieruit zijn we naar het Mirnser Klif gefietst waar we de lunch hebben genuttigd. Omdat ze bij Mirnser Klif geen verse kibbeling hadden hebben we in Hinderloo nog even aangelegd. Overheerlijk vers gebakken kibbeling en een heerlijk zonnetje op het terras. Na 120km fietsen arriveerde we weer in Bolsward waar we nog een lekkere Us Heit gedronken hebben op het terras.
S ’avonds had Jurgen gereserveerd bij restaurant Het Plein in Joure. We zouden hier letterlijk in de keuken gaan eten en nog zelf betalen ook! Een bijzondere gewaarwording en de redding van de naam van het restaurant. Wie wil er nu zeven losgeslagen wielerheren in een sjiek restaurant? Bij het zien van de entourage en de verwelkoming met champagne door gastheer Reitse Spanninga viel er wel een stilte in de groep. Jurgen die tot nu toe alles perfect geregeld had kreeg enige twijfel bij de gladde praatjes van Reitse. En als bankier is hij toch wel gewend aan gladde praatjes! Even dacht hij dat Elsjes MC staatssteun zou moeten aanvragen na afloop van dit etentje. Ook Reitse voelde de spanning en verzekerde ons dat we niet voor een verrassing zouden komen staan. Ik moet zeggen (en ik was niet de enige, er was nog iemand) dat ik nergens zo lekker heb gegeten tegen een betaalbare prijs als in Het Plein. Pure culinaire verwennerij. Voor de liefhebber was er nog een afzakkertje op het terras onder het genot van een sigaartje.
Iedereen was het eens dat dit de perfecte afsluiting was voor dit gezellige weekend. Dat de weersgoden ons gunstig gestemd waren heeft hier zeker aan bijgedragen. Een speciale dank aan Jurgen voor het organiseren van ons jaarlijks uitje is zeker op zijn plaats. Iets minder kilometers dan 280 is wenselijk maar dit hoorde bij de Elfstedentocht.
Zondag vroeg aan het ontbijt zodat om 9 uur de terugreis kon beginnen. Om 11 uur waren we terug in Oisterwijk, hierdoor was er nog voldoende tijd om iets leuks met het gezin te gaan doen. Jammer dat we dat niet gedaan hebben, voor hun!
Ter afsluiting, OANT MOARN.
