Van 19 tot en met 22 september 2013 hebben we onze jaarlijkse buitenlandtrip gefietst met alle leden van Elsjes MC. De bestemming was in het Saarland in het prachtige gebied tussen de Rhein en de Moezel in Duitsland, in de omgeving van het laaggebergte de Hunsruck. Op donderdagavond troffen we elkaar in de bar van het NH Hotel in Bingen am Rhein, na een complexe logistieke operatie: omdat we deze reis drie hotels zouden hebben en zouden eindigen in Trier hadden we bedacht dat we daar onze spullen alvast in het hotel zouden droppen, om met minieme bagage in de rugzak de tocht te maken. Dat bleek nog een hele afstand, en omdat Pieter ook nog ergens wat zakelijks had was het al wat later toen we gezamenlijk het glas hieven: onze achtste trip was begonnen. Zoals gebruikelijk had HansH een aparte kamer met geluidwerende voorzieningen.
Duitsland 2013
Na een Duits compleet ontbijt met een prachtig uitzicht over de Rhein verzamelden we de fietsen. Gewapend met 23 landkaarten, perfect voorbereid door Joep vingen we de 100 kilometer aan naar ons tweede hotel in Thalfang am Erbeskopf. Dat is het hoogste punt van de Hunsruck en licht op 818 meter hoogte. En dat was te merken. Er werd veel gestegen en gedaald, en omdat Limburgs Mooiste toch al weer een maand of drie achter ons lag waren we daar niet echt op getraind. Joep kreeg al vrij snel na aanvang een lekke band, en door ook het vele stijgen duurde de hele tocht lang. Maar wel een schitterend landschap, veel bossen en vergezichten en een gebied met veel wild. Grappig ook dat de fietsroute enkele keren de autobaan 61 kruiste, ondermeer bij Rheinbollen, dat we kennen van de routes naar de wintersport. Na een pittige laatste 10 kilometer kwamen we na wat zoeken aan in hotel Blumenhof in Thalfang, op een soort vakantiepark. Na een wienerschitzel en een grote bier sloeg de vermoeidheid toe. Na een korte ontmoeting met een fanfare uit Berkel Enschot en toch nog, na wat aandringen een rondje kaarten werd er door de meesten op tijd de Duitse dekbedden opgezocht. Een pittige dag.
Hoe anders verliep de volgende dag. In de wetenschap dat we slechts zo’n 50 kilometer afstand hadden te overbruggen werd elke smoes voor een stop dankbaar gebruikt. Zo stonden we al rond 1030 uur een borreltje mee te proosten met een toevallige nederlandse groep, en dronken we een half uur later koffie met sekt en gebak bij een braderie in een dorpje verderop. De tweede helft van de tocht liep vlak naast de Moezel, met prachtige vergezichten en leuke plaatsjes. Het hoogtepunt van de dag was de lunch, vlak bij de Eisenbahnbrucke in Pfalzel, waar we heerlijk in het zonnetje met een prominent uitzicht op de passerende schepen een kleine twee uur hebben doorgebracht met Chardonnay. Vanaf daar was het gelukkig nog maar een kilometer of 6 naar Trier. Een heerlijke tocht.
In Trier hebben we onze intrek genomen in Hotel Anteporta. Dat lag op loopafstand van het prachtige oude centrum van Trier, met de Porta Nigra, een goed bewaarde Romeinse stadspoort. Na wat rondwandelen hebben we op het terras wat gedronken en uiteindelijk in een sportcafe een hamburger gegeten. En daarna nog een afzakkertje gedronken in een druk maar gezellig barretje. De volgende ochtend met de bagage al vroeg op de fiets naar het Bahnhof, waar we hebben ontbeten en vervolgens op de trein zijn gestapt terug naar ons beginpunt in Bingen an Rhein. Het was een leuke trip, en een bevestiging hoe mooi Duitsland is, op slechts enkele uren afstand van onze heimat.
