Challenge No 3 – Een Succes – 13 mei 2012
De dag begon rustig. De taken waren verdeeld. Nog even van tevoren contact gehad met team 2 (teamcaptain Joep) om de puntjes op de beroemde i te zetten. Raar eigenlijk, want er zit maar 1 puntje op de i. Letterlijk geen vuiltje aan de lucht, een heldere strakke hemel. Team 1 (teamcaptain Hans) vertrok om 10:00 naar de aankomstplek, locatie 2, betreffende parkeerplaats en de nostalgische omkleed-en doucheruimte. Na inspectie en openstellen van de ruimte, klaar om de fietsers te ontvangen. Op locatie 1 werd vanaf 10:00 ook alles in gang gezet. Het protocol werd doorlopen, zoals het ophangen van de routekaart en het veiligstellen van het terras. Locatie 2 was ondertussen volop in beweging. Fietsers druppelden binnen, fietsen werden geprepareerd en er werd nog niet gedoucht. Er arriveerden twee fietsers die volgens mij alles aan hadden wat vOord ooit aan kleding heeft uitgebracht. Deze twee heren bleken broers te zijn en ja hoor, zwagers van Joep. Later op de dag zou blijken dat ze een missie hadden. Nadat ongeveer 10 man gereed waren, team 2 ingelicht en de fietsers doorverwezen naar locatie 1. Team 2 heeft toen voor de zekerheid een teamlid vooruitgestuurd om de 10 fietsers voortijdig op te vangen en ze verder te begeleiden naar locatie 1. Nadat op locatie 2 iedereen-1 was gearriveerd, locatie 2 afgesloten en met alle overige fietsers richting locatie 1 vertrokken. Zo rond 11:00 zat iedereen op het terras en kon hoofdstuk 1 van het draaiboek worden afgesloten.
Voor de aftrap van de intro van de uitleg van de toertocht voor die dag van het weekend in het jaar 2012, kwam de laatste fietser (iedereen-1) aan bOord bij de Tijd. Te laat, maar daardoor precies op tijd! Iedereen gesetteld op het terras, voorzien van een halve hazelino en een kopje koffie. Tijdens de uitleg van de te fietsen route werden er energie-repen uitgedeeld door een lieftallige jongedame. Daarnaast ook nog de voorzitster van Elsje’s MC voorgesteld door de vice-voorzitter Joep. Alle aandachts- punten passeerden de revue, zoals gevaarlijke oversteekplaatsen, kuilen in de weg, hobbels op de weg en het Brabants schoon. Na het uitdelen van de routekaart en bolletjesstrip (whats in a name), kon de fietstocht van start gaan. Iedereen op het zadel en in de pedalen. Voor aanvang van de werkelijke route, eerst een stukje door Oisterwijk gefietst. Ik hoorde iemand die achter me fietste Engels praten. Na een tijdje maar eens achterom gekeken. Daar reed een vrouw alleen en was druk aan het praten. Ik vroeg aan haar: are you talking to me. Ze zei: yes. Ik antwoorde daarop: Then I will listen. Haar naam bleek Caroline te zijn. Ik heb even naast haar gefietst. Het was een leuk gesprek. Wat me opviel was dat hoe harder we gingen fietsen, het aantal woorden per minuut toenam welke mijn oren passeerden. Ik ben daarom naar voren gefietst om aan te geven de snelheid beneden de 30 te houden om Caroline toch wat rust te geven. Dit bleek achteraf niet nodig te zijn, want Caroline fietst wel vaker, Hima of Laya, het maakt haar niet uit. Twee leden van Elsje’s MC, Pieter en Jurgen, zouden vooraan rijden om de route aan te geven. Hans en ikzelf hadden afgesproken om achteraan te fietsen. Na ongeveer 25 km door het mooie Brabantse land gefietst te hebben ontmoette ik daar de eerste held van de dag. Helden vind je namelijk vooraan of achteraan! Vooraan vind je de fietser die met 2 vingers in zijn neus een veel te hoge snelheid fietst, en achteraan vind je de fietser die aan het kapot gaan is maar bijtend op zijn tandvlees doorgaat. Zijn naam is Peter. Eenvoudig door een te hoog gemiddelde raken je spieren verzuurd. En dan moet je nog 65 km. De eerste stop zou pas over 25 km zijn, maar bij slecht weer konden we er een lus van 12 km tussen uithalen. Die vlieger ging niet op want het was prachting weer. En toen gebeurde het, een lekke band. Dus op adem komen. En daar kwamen ze dan, de broederlijke zwagers, genaamd ‘fiets en pomp’. Bandje vervangen, oppompen en weer verder. 5 minuten later, wederom een lekke band. Dus op adem komen. En daar kwamen ze weer, de broederlijke zwagers, genaamd ‘fiets en pomp’. Bandje vervangen, oppompen en weer verder. 15 minuten later, alweer een lekke band. Dus op adem komen. En daar kwamen ze wederom, de broederlijke zwagers, genaamd ‘fiets en pomp’. Bandje vervangen, oppompen en weer verder. Door deze vertraging hebben we de lus alsnog links laten liggen en zijn we naar de eerste stop gereden. Tussenstand 42 km.
Lokatie de Bockeryders, gelegen in het Brabant landgoed Utrecht. De menukaart is tevens in het Brabants. Leesbaar, maar niet te begrijpen! Tafels waren gereserveerd, maar stonden in de schaduw. Dit was geen probleem, want ze waren verplaatsbaar! Ze hebben daar een zeer ruime keuze aan uitsmijters met daarbij een variatie in het aantal eieren. Er zijn fietsers die een uitsmijter met 5 eieren hebben gegeten. Een beetje karig, maar toch. Er is ook een uitsmijter met de naam Schofterig te bestellen. Deze heeft maar liefst 10 eieren. Hier zijn uiteraard geen grappen over gemaakt. Ik ben trouwens benieuwd wat je met Pasen bij de Bockeryders op je bord krijgt. Nadat iedereen zijn cholestorol weer op peil had gebracht, werden de teugels aangespannen en de fietsen weer aangespoord. Fietsend door de bossen, langs het ven ‘Flaes’, richting Spoordonk. Zoals afgesproken, bleef de groep redelijk bijelkaar. Mooi om te zien, ongeveer 30 fietsers in de kleuren van vOord, fietsend door het groene Brabantse land, het zonnetje op je bol en op de achtergrond een boer die zijn land aan het bewerken is. Op weg naar de tweede stop.
De voorzitster van Elsje’s MC had de auto geparkeerd bij een bankje met over de auto een vlag van vOord. Aangekomen werden we opgevangen door de voorzitster met een tros kinderen die ons drinken en een koek aanboden. De teller stond op 68 km. Netjes al het afval in een vuilniszak gedeponeerd. Nadat iedereen de koek op de eieren had gelegd was het weer tijd om verder te gaan. Maar voordat we vertrokken sprak Joep de legendarische woorden: Het is nu nog een rechte weg naar huis, dus fiets er maar lekker op los. Het eindpunt werd in het brein van de fietsers vervangen door het woord FINISH. Voordat ik op de fiets zat was de helft al verdwenen. Ik zou achteraan fietsen maar werd behoorlijk getriggerd om de benen aan het werk te zetten. Met Hans overlegd. Hij zou achteraan blijven fietsen. Vizier op scherp en op naar voren. Aangehaakt bij ‘fiets en pomp’ en een man uit Haaren. Met een gemiddelde van 39 km/h probeerde we bij de Tete de Tour te komen. Na ongeveer 5 km arriveerde we met deze snelheid bij een kruispunt. Ik weet niet waarom, maar ‘fiets en pomp’ sloegen rechtsaf, Haaren ging rechtdoor naar huis en ik, die achteraan fietste en de route kende, ging zoals geschreven stond, linksaf. Even later sloten de mannen weer aan en werd de aanval op de kopgroep voortgezet. Fietsend door de Kampina, moest ik afhaken. Ik weet niet of men ze gezien heeft (focus was bij velen op snelheid en niet meer op de omgeving), maar op de heide liepen wilde paarden. Vooraan in de kopgroep ging het tekeer. Met een gemiddelde van 42 km/h zoefde de Tete de Tour door het Brabantse landschap. Hier komen we onze tweede held van de dag tegen. Zijn naam is Wim. Met een fietsfactor van 2604 (snelheid * leeftijd) laat hij menig fietser versteld staan van zijn kunnen. Ondertussen moesten twee leden van Elsje’s MC afhaken waardoor ook in de kopgroep het navigatiesysteem uitviel. De kopgroep had de opmerking van Joep, rechte weg naar huis, iets te letterlijk genomen. Na het alsmaar recht doorgaan kwam men op een weg met kinderkopjes. Hier was niets over vermeld in de voorbespreking. In plaats van Tete de Tour werd het Dernier de Tour. In groepjes of alleen arriveerde de fietsers bij het eindpunt. Iedereen zag er moe maar tevens voldaan uit. Eindstand op de teller, 92 km.
Nadat we op adem waren gekomen is men de fietsen gaan demonteren, douchen en op weg gegaan naar Boshuys Hermitage, waar we gezamelijk met een etentje zouden afsluiten. Tijdens het eten zijn er nog wat bedankwoordjes langsgekomen. De vice-voorzitter heeft Wim verteld dat hij de volgende keer maar met 1 wiel aan de start mag verschijnen. Jan heeft Elsje’s MC bedankt voor de organisatie, waarvoor onze dank weer. We vonden het erg leuk om voor een zo’n mooi bedrijf als vOord, dit te mogen organiseren. Daarnaast willen we iedereen bedanken die mee heeft gefietst. We hopen dat jullie, net zoals wij van Elsje’s MC, ervan genoten hebben en er nog met veel plezier aan terug kunnen denken. Misschien tot een volgende keer.
