Elsje’s MC Geeft Gang
Een ‘meewerkend’ voorman van Elsje’s MC, genaamd Joep alias de Dominee, had melding gemaakt dat vanuit zijn bedrijf een baggertoertocht zou worden georganiseerd. Dit zou op een zondag plaatsvinden en aangezien wij ‘altijd’ op zondag fietsen, was de keuze snel gemaakt. Helaas bleken er 4 van de 7 leden ‘offshore’ te zijn. Aangezien Elsje’s MC mileu bewust is en er vier fietsen op/in/achter de auto kunnen, is er nog een extern lid aan boord gekomen. Het vertrek stond om 10:00 uur gepland. Om zeker niet te laat te komen was ik ruimschoots, 09:45, begonnen met de spullen te verzamelen om vervolgens de loopplank op te gaan voor vertrek. Bij controle van de fiets bleek de achterband leeg te staan. Aangezien mijn bandenoplichters van een dusdanige kwaliteit bleken te zijn, zijn de mannen naar mijn huis toegekomen en heb ik kunnen aanschouwen hoe je op een professionele manier een band vervangt: Brand af Las vast dus!. Vervolgens alles snel ingeladen, het anker gelicht en op weg naar de Shell in Wijk bij D.
Tijdens de autorit kwamen we erachter dat ik mijn handschoenen was vergeten, die in mijn fietshelm zaten welke aan het stuur hing van de fiets van de voorzitster van Elsje’s MC ; kortom geen handschoenen en ook geen Veiligheidshelm. Geen Zand geen Vreten dus! Teruggaan was geen optie, want dan zouden we veel te laat arriveren op de plek van bestemming. Gelukkig kwamen we onderweg langs een familielid van de Dominee [pastoor te Vught] waar we een fietshelm van mochten lenen. Aangemeerd bij de Shell hebben we de fietsen geprepareerd en zijn we meteen doorgegaan naar het Oord waar de koffie met appeltaart klaarstond, die even naar binnen getrapt kon worden. Na handen schudden en de benodigde informatie in ontvangst genomen te hebben [meteen vergeten], zijn we van start gegaan. Deze toertocht was voor het bedrijf [we mogen geen reclame maken] de tweede van het jaar. De eerste keer was de start zeer moeizaam, want na 200 meter was er al een lekke band, waarop er nog 2 volgden. Deze start ging stukken beter. Pas na 300 meter ging het nu fout. Probleem met een achterwiel. Dit vond plaats in de staart van het peleton. Gevolg was dat het peleton ontpopte in een kopgroep, twee fietsers daar achter en een stilstaand groepje die wijzelijk naar een fiets aan het staren waren. De twee fietsers, genaamd Willem en ikzelf, hadden het idee om als ‘lijm’ te fungeren tussen de kopgroep en het stilstaand groepje. Na 3 bochten bleek de lijm uitgewerkt te zijn en konden we het wel schudden, de pijp was leeg, spuds omhoog en Jan pak de Reling, maar die was er al lang niet meer. Kopgroep als zowel achterblijvers waren uit het zicht. Samen met Willem besloten om terug te gaan naar de achterblijvers. Deze bleken spontaan verdwenen te zijn. Waar dan te zoeken ; niemand onderweg had nog van ze gehOord. Bij de auto’s, daarna na de kroeg. De fout die ik hierin maakte was dat we eigenlijk eerst naar de kroeg zouden moeten gaan. Er zaten tenslotte 3 leden van Elsje’s MC bij de achterblijvers. Ook op deze beide lokaties was geen spoor te bekennen van enig fietser of iedereen was spontaan aan het waterdraaien geslagen. Dan maar doorjetsen tot bij de kopgroep. Na een aantal mijl toch maar eens de VHF gemobiliseerd. Tot onze grote verbazing zaten ze 2 kilometer voor ons. Dit was het gevolg van een verkeerde interpretatie van de zeekaart [ook niet makkelijk bij een rivier die Lek was]. Let But zullen we maar zeggen. Nadat Willem [Een wereldberoemde Boekhouder die Loon naar werken kreeg] en ik aangehaakt waren bij de achterblijvers, was de toestand van de fiets – krukasje uit zijn lagers gelopen en terug – (en Laurens) zo, dat we beide achter hebben gelaten ; het gaat nu goed met de kruk(as). Toen eindelijk na 15 kilometer, was er weer bemanning. Dit alles was tot stand gekomen door goed overleg en teamwork of puur toeval. De route voer ons vervolgens langs water en door bossen. De herfstkleuren waren al volop aanwezig, het mengsel stroomde door de pijp, zuigkoppen aan de grond en deico’s ingeschakeld. Stijf briesje zelfs zonder Pl’etjes.
Na 40 kilometer was er een verlet, even nippels doorsmeren en tanden wisselen. Jammer dat de pannekoeken meer leken op papieren pakkingen waar de keggen nog in zaten. Keus was echter unaniem waarbij de pannekoek appel-rozijn hoog op de ladder stond en de glazenwasser ook. Ik dacht dat eukelas een uitgestorven ras was, maar bij het stallen van de fietsen, bleek er bij het pannekoekrestaurant nog een exemplaar rond te lopen. Nog contact gehad met Laurens. Hij bleek het lek gevonden te hebben – knap in een as zonder rekstrookjes – en was weer op de fiets gestapt. Helaas verkeerd om en was de achterstand te groot om nog aan te pikken. Hij zou ons tegemoet komen, oftewel tegendraads, wat ook weer niet vreemd is voor Elsje’s MC (zoals Hans H. al te goed weet). Doet me denken aan dat gezegde: Al is de draad nog zo goed, het is geen alternatief voor echte spoed! Na het nuttigen van de pannekoek, onzinpraat en Even Lensen, nog een groepsfoto gemaakt met daaraan toegevoegd wel een zeer uitzonderlijke mooie fiets van Jan, en dat voor 1500 pepernoten. Vervolgens de tocht weer voortgezet. Vanaf hier zouden we doorrijden – in een keer – naar het eindpunt (lees kroeg). Onderweg moesten we in Amerongen via een Kuur Oord nog een berg beklimmen. Voor de berg was er veel gekeuvel, maar tijdens de klim was het zeer stil. Je hoorde alleen nog maar het geritsel van de bladeren, het fluiten van de vogeltjes en het vallen van de zweetdruppels. Onderweg Laurens nog opgepikt die net een uitsmijter aan het verorberen was, kannibaal!!. Aangekomen bij het eindpunt de fietsen ingeladen, gedoucht – alleen,zucht – en naar het restaurant gegaan waar we zouden afsluiten met een hapje. Tijdens het eten zijn er nog een paar bedankwoordjes uitgesproken naar de organisatoren van de toertocht en de Belasting dienst. De Dominee heeft geopperd dat de eerst komende toertocht in Brabant zal gaan plaatsvinden, in de achtertuin van Elsje’s MC. Bij deze wil ik vanuit Elsje’s MC het bedrijf en de organisatoren bedanken voor deze geweldige dag. Onze dank.
