Elsjes MC goes Belgium
In een van onze eerdere tochten hadden we vanuit Oisterwijk het Belgisch grondgebied wel eens aangedaan. Nooit eerder startte en finishte een route in België.
Ter afsluiting van het traditionele mountainbike seizoen moest het MTB-mekka van de Belgische Ardennen maar eens bezocht worden. Met Jurgen, Arno, Joep en Pieter reisden wij af naar Houffalize. Beide Hanzen hadden muzikale of familiaire verplichtingen en Arnold zijn moutainbike hangt ergens in Haaren aan een wilgenboom.
Na twee uurtjes sturen in de Picasso werden de fietsen in elkaar geschroefd en kon de tocht beginnen. De eerste 300 meter waren bijzonder goed te doen en de waarschuwende woorden van Pieter dat het venijn in het begin zit werd al snel waargemaakt door de eerste serieuze klim. Direct omhoog want Houffalize ligt in het dal van de Ourthe en iedere kant op fietsen is per definitie omhoog. Arno stopte bij het begin van de klim twee vingers in zijn neus en die heeft hij de rest van de dag maar laten zitten want dat fietst zo fijn.
Arno heeft van bovenaf gekeken hoe de rest probeerde boven te komen. Als laatste sloot een dominee aan die de nodige onzin uitkraamde. Met uitdrukkingen als “Kees lust je nog peultjes” en “goeiesmorgens juffrouw Jannie” werd de stijging van de eerste klim vakkundig aangegeven.
Om Joep verder te motiveren zei ik dat dat het moeilijkste stuk er op zat. Dit was niet waar, maar het was de enige manier om Joep gemotiveerd verder te laten fietsen.
De beloning voor al het klimwerk volgde gelukkig vrij snel. Prachtige vergezichten over de glooiende Ardennen die in de volle zon lagen. De desolate indruk die de Ardennen soms hebben was vandaag net zo ver te zoeken als de kelders van Marc Dutroux. Na wat onzin uitgewisseld te hebben over Belgische postbodes die door Paul Jambers gefilmd worden in een roze balletpakje zijn toch maar weer gaan fietsen.
Vijfendertig kilometer en twee rivier doorkruisingen verder kwam het toetje in de vorm van de afdaling terug naar Houffalize. 2500 Kilocalorieën lichter streken wij neer op het terras van “Le Rallye”. De plannen voor een tweede lus op deze dag verdwenen als sneeuw voor de zon. Het excuus van gebrek aan tijd werd hiervoor gebruikt maar aan de koppies te zien was het “genoeg gefietst”.
De evaluatie was snel gemaakt. Fietsen in de Ardennen is een behoorlijke uitdaging maar wel heel erg mooi. Het is weer een heel andere vorm van mountainbiken als bijvoorbeeld de Loonse en Drunense Duinen. Het lijkt meer op een soort Limburgs Mooiste alleen dan op onverharde paden en dwars door de bossen. Met deze prettige ervaring in Joep zijn allesbevattende rugzak smaakte het Belgische biertje meer dan uitstekend.
Boeltje weer terug in de Picasso en halverwege de middag zaten de vier vaders allemaal weer in Oisterwijk bij de familie aan tafel.
