Als een sprookje
2019, in het bijzonder 26 tot 29 september. Ons jaarlijkse schwiebel en deze keer bij onze Oosterburen. Dit jaar een bijzondere drie dagen. Maar later meer…..Het begon al met ons lid Jurgen, vond het nodig om de dag van vertrek nog even zijn banden te wisselen, moest vliering op en bij het terugstappen op de keukentrap – hoort ook in keuken en niet in garage! – een soort balancing act geprobeerd, faalde en stortte op de betonnen vloer.
Geluk gehad maar wel breukje in schouder, pees afgescheurd en bont en blauw. Dus hij niet mee met ons naar Duitsland die donderdag! Hans H. moest zich nog met Frietes bezig houden dus een dagje later, vrijdag dus, vertrokken met Jurgen die er toch bij wilde zijn, klasse! Wij – Hans N., Arno en Joep – dus op die donderdag 3 fietsen in een auto gepropt en op pad. Reeds in het donker en over kronkelige wegen kwamen we aan in Oedelsheim, Hotel Restaurant Kronenhof waar we gastvrij ontvangen werden en voor het sluiten van de keuken nog een happie gegeten hebben.
Elke kamer had de naam van een Sprookje want Hessen is het land van de vele Sprookjes. Zo heette onze kamer “Hans im Gluck” – vrij vertaald Gelukkige Hans en die van Arno “Frau Holle” – De vrouw met een gat. Edoch gut geschlafen en de volgende dag wij gedrieën vrolijk op onze spekgladde MTB banden de Weser stroomopwaarts gereden. Veel afwisseling en rond de middag in het beeldschone – echt een mooie beeld, was er kapot van, jammer van die storm – Hann.Munden angekommen. Ook letterlijk en figuurlijk, mentaal en geestelijk want de Konditorei was om je vingers bij op te eten. Lange rijen maar het was de moeite waard…. Overmoedig als we zijn nog teruggefietst (kon ook niet anders want we hadden onze opblaaskano vergeten) en doorgeschoten naar Bad Karlshafen. Zo slecht was het niet maar van die Duitse namen begrijpen we nog steeds nichts. Bij de kleine Konditorei aan de Hafen weer – in de volle zon ! – gebak getest, een ware beproeving (woordwitze worden echt steeds leuker!) en daarna calorieën verbrand terug richting Hotel en gelukkig zaten we aan de goede kant van de Weser. Een tocht van een kleine 90 km, klasse voor ons!
‘s Avonds laat kwamen Jurgen en Hans H. aan en hebben we nog een drankje gedaan, dat werden en twee en ziemlich viel spatter ging bij ons het licht uit. Daarvoor een gesprek over drei onderwerpen die ons de afgelopen maanden veel bezig gehouden hebben: Brabants Mooiste, Brabants Mooiste en Brabants Mooiste. Voor die niet weten wat dit is; een fietstochtje gehouden op 1 september dit jaar en wat ons veel gebracht heeft en veel gedaan heeft. Emoties, samenwerken, avonduren, Puck, dranghekken, tagging, draaiboeken, pijlen, GPX, bierbarronnen, gunningen die van ver moesten komen en een gewijde boom. Het was een meer dan geslaagde dag maar had een dark side. Wij als 5 tallige Oisterwijkse vriendenclub van Elsjes MC doen volgend jaar niet meer mee met het organiseren van BM. Reden zijn er velen maar de kern is dat we een vriendenclub willen blijven en die waardes die daar aan ten grondslag liggen ver uit stijgen boven een fietstoertocht, hoe succesvol gelopen ook! En in ons weekend aan de Weser hebben we ontdekt, besproken, emoties getoond om waar het wezenlijk omgaat. Je vertrouwd, gerespecteerd en gewaardeerd voelen als mens en dat kunnen en willen delen. Leve Elsjes MC 2.0 want we weten weer waar het om gaat……
De volgende ochtend hebben we een kort tochtje gemaakt naar onze Konditorei in Bad Karlshafen en geboekt voor het avond eten in het hotel waar de bazin van de taartjeswinkel getrouwd was. Jurgen heeft met zijn arm in de mitella wat gewandeld in het Oedelsheim en wij hebben hem opgehaald. Op naar Museum Schloss Furstenberg, een van de mooiste porselein musea ter wereld en waar wij, als stieren, rond mochten lopen. Wij waren verreweg het jongste publiek maar struikelend over rollators, wandelstokken, oude taarten en gillende rondleiders is het ons gelukt zonder iets te breken – behalve Jurgen dan – er heel uit te komen. Hans H. hebben we wel een keer moeten vermanen want die wilde aan knoppen gaan draaien maar dat hebben we kunnen voorkomen door een rugby tackle in zaal C…..
Na een bijzonder onthaal bij een mislukte Kroaat in een restaurant via het hotel op naar Hessischer Hof waar we geluisterd hebben naar Joep die na een privé spannend, moeilijk maar uiteindelijk fantastisch jaar zijn hart gelucht heeft en dank uitgesproken naar zijn maten en vrienden. Daarna is De Geit uitgereikt aan Hans N. voor zijn rol, doorzettingsvermogen en verbinding in het door ons afgesloten traject van BM. De friet van de boerderij en bijbehorende schnitzels werden gesponsord door de andere Hans (zonder Grietje) maar dat vertelde hij pas achteraf. Hans veel dank en met name voor je woorden de volgende ochten am fruhstuck; mooi, uit je hart en fijn.
Nog nooit hadden we zo’n weekend. Letterlijk een traan en een lach, de zon elke dag, het Wesen van onze grappen, niet lullen maar trappen!
Tenslotte toch een slimmerik:
Op een reis waar ook naar toe
Is maar een ding waar ik het voor doe
Niet de finish en iemand van Moone
Ook niet het bier en Brabants Schone
Samen op weg, gewoon zoals we zijn
Met gevoel voor jou en mijn
En lekker gefietst, geluld en beetje moe
Dat is de waarheid als een koe
