Simply the Best …
Elsje’s MC 5 jarig jubileum in The Cotswolds, England 23-26 juni 2011. Eindelijk was het dan zover. Onder sterke druk van de Vice Voorzitter was de keus gemaakt om het Kanaal over te steken en The Cotswolds onveilig te gaan maken en met een bezoek te vereren. Maanden hadden we al thuis geoefend met links rijden en gelukkig bleek eenieder op tijd ontslagen te zijn uit het ziekenhuis. In twee auto’s via Calais, een tunnel en de M20,M26,M25 en M40 kwamen de meeste donderdagmiddag aan in Stow-on-the-Wold aan in het hart van The Cotswolds, een schitterend typisch Engels landschap met glooiende heuvels, rustige countrylanes, karakteristieke villages en vooral veel Pubs! Ingecheckt in ons hotel The Unicorn, waar we een aantal kamers deelden en de fietsen gestald mochten worden in de biljart kamer. Ook Stow even verkend en als een stel toeristen lekker op The Lawn van een hotel naast the village square zich tegoed gedaan aan, laten we het op Tea houden. Er zijn altijd leden die liever in komen vliegen dus toen wij al bij de lokale Chinees aan het Indiase eten zaten [gekke jongens die Britten] kwam Joep binnen, net via Perth, Kuala Lumpur en Heathrow op tijd aangehaakt; we waren compleet en het kon beginnen. Rollen werden verdeeld, Arnold Penningmeester omdat hij uit Haaren komt, Pieter Camera man omdat hij niet uit Haaren komt [geniaal filmpje trouwens buurman, zie Cotswold 2011] en de rest een vrije rol. Na lozing van de Curry en ter vervanging een Engels ontbijtje op de fiets hebben we die vrijdag de Cotswolds onveilig gemaakt. Kaarten hadden we zat maar jammer genoeg niet gebruikt dus we reden al snel fout. Er zijn altijd leden die denken dat het alleen maar heuvelafwaarts gaat maar “What goes down must go up …” en voor de meesten was de “rather steep hill back” echt afzien. Gelukkig zijn we elkaar regelmatig kwijt geraakt want we geloven in tradities, Hans Heuvelmans gillend van plezier ons voorbij een naamgenoot afstormend en dan weer de hele weg terug omhoog met maar twee bladen voor. In de Pub bleek hij trouwens makkelijk vier bladen aan te kunnen maar this to the side. Rustieke plaatsjes, fotoshoot op een muur van een kerkhof, lunchen met sandwiches in Chipping Camdem. In Bourton-on-the-Water met de fiets over het bruggetje, een paar pocket Japanners verjaagd en koffie met iets lekkers, Broadway idem dito maar cake zelf gehaald en opgepeuzeld met een drankje [details zijn beschikbaar bij het enige AA lid van EMC] en daarna de zware klim Beacon Hill op waar de uitkijktoren bezocht werd, zoals Kate Struik al zei Running up that Hill. Gelukkig liepen daar los van een paar goedkope schapen [sheep] ook twee damens rond en omdat we al ruim een dag van huis waren hebben we daar gezellig mee gekeuveld [details zijn bekend bij het enige AA lid van EMC]. Ik kan bevestigen dat na deze inspannende dag – 85 km maar we bleken heel wat mans te zijn in die heuvels – genoten van een drankje in ons hotel en het eten ’s avonds er goed inging, die grote Pints ook trouwens.
Dag twee hebben we een ander gedeelte van ons gebied verkend en kwamen we tot grote vreugde van onze VV door een dorp waar hij wil gaan wonen, een boek schrijven wat misschien alleen zijn hond leest, en genieten van zijn pensioen, Upper Slaughter, wie kent het niet maar wel erg mooi. Toen, door toeval, nog door een Ford gereden en gelukkig bleek de schade mee te vallen. Als afsluiting van het fietsgedeelte hebben we nog in een veld met Poppies een homo foto gemaakt voor de nog uit te geven EMC kalender. Gerucht is dat de Voorzitter dit als verrassing voor ons aan het maken is maar dat dachten we ook 5 jaar geleden van de Statuten.
’s Middags op naar Oxford en deze studenten stad bezocht. De overdekte market, The College’s, Blackwells [giga boekenzaak] The Head of the River bezocht en de beroemde Pub waar Morse kwam, moeilijk te vinden maar zeer gezellig The Turf Tavern dus! Mooi was een bordje aan een hek waar Pieter alweer verlekkerd voor stond om iets fouts te doen …Bicycles Left here will be Removed …Pieter zijn oplossing was simpel … Rechts zetten … Hebben we alleen maar gelachen die 4 dagen? Wel veel maar wat me zeker het meeste bij gebleven is, is ons afsluiten diner in een fantastische Pub, The Swan in Swinbrook vlak bij Burford. Die avond is er weer historie geschreven want daar is The Monkey Out of the Sleeve gekomen en hebben we elkaar Unsalted eens verteld wat we echt van elkaar vinden en – nog mooier – wat ons beeld bij anderen oproept, met name tav je baan en type mens die je bent. Verhelderend, ontnuchterend – even foute woordkeuze voor die avond, geloof ik – maar vooral inspirerend. We hebben het vaker nog veel over gehad en de twee leden met ondertussen een nieuwe baan hebben in de echte traditie van onze club zich er gelukkig geen reet van aangetrokken. Terug in ons hotel liep trouwens Hans N. nog na te briessen op zijn kamer: ”…Hoe halen ze het in hun hoofd mij een type Bakker te vinden, heb dan de beleefdheid er een Warme Bakker van te maken…”. Zoals de beroemde Schotse filisoof Billy McKillymuddy al zei: The Truth is in the Middle. Joep – Directeur van een MMS
