Ham ’n Eggs
Helaas was het donderdag 4 mei weer zover….1068 km om precies te zijn.
Iemand had besloten om 6 uur ochtends in twee auto’s te stappen – 5 uur dus opstaan wat voor een pensionado een marteling is – en onder het motto “beuk hem door de panty” de Duitse autobanen af te reizen naar het Garda meer in Bella Italia.
De twee Hansen gingen links langs de Rijn en de rest rechts met als resultaat dat we einde dag aankwamen in Riva del Garda, mooi appartement met nog mooiere parkeergarage. Toch besloten de fietsen in de garagebox te stallen en zelf in het appartement te bivakkeren.
Omdat we al de Appie in Nederland hadden bezocht werden we wakker met de geur van verse broodjes, eggs zonder hem en pure hagelslag. Jammie was er helaas niet! 9 uur sharp stond onze taxi klaar met aanhamwagen speciaal voor onze MTB’s – not bad for an insurance company- en die raasde een berg op in de Dolomieten naar Madonna di Campiglio. Wat kan die meid zingen! Op het plein werden we welkom geheten door de burgermeester en lokale fanfare. Speelden een mooi Brabants lied wat spontaan door 4 van de 5 leden meegezongen werd. Het vijfde lid leed ook maar grazie mille.
Deze eerste dag zou in het teken moeten staan van lekker afdalen maar al snel gingen we vloekend een bospad omhoog waar we regelmatig uit het zadel moesten. Op tijd een tentje langs de weg gevonden waar we zeer lekkere koffie en taart genuttigd hebben. Verder gelukkig afdalend naar beneden langs mooie rivieren – met weinig water! – en door mooie bossen. Snelheden oplopend tot over 50 km per uur en moe maar voldaan dag 1 volbracht. Ruim 70 km dus, klasse mannen. In het verrassend mooie plaatsje Riva del Garda gegeten bij Il Vaticano, top tent! En vroeg naar onze mandjes waar de snurkers lekker geslapen hebben en de rest duidelijk minder…..
Dag twee begon weer vrolijk, polonaise door het appartement Paradise Gardens als opwarming en op pad naar het startpunt van de route westkant Lago di Garde.
Onze topverkenner Arno op pad gestuurd en na een paar verkeerde keuzes hadden we het gevonden. Begon wat gravelachtig maar dat past hem giga. Veel MTB’s onderweg waarvan veel met support. Al snel begon het patroon van dag 1 zich te openbaren. Steil, grind, smal en bochten omhoog! We voelden ons al snel ezels, zeker toen we regelmatig tegen stenen stootten en de banden het zwaar te verduren kregen. Helemaal irritant werd het als onze pensionada, laten we hem Joep noemen, met zijn ebike vrolijk trappend in zijn panty, voorbij kwam. Bijna op de top kwamen we er achter en niet daarvoor, dat het een doodlopend pad was. Gloeiende gloeiende en snel weer terug waar we de twee Hanzen (die van die steden) oppikten . Daarna, achterlichten op rood, blik op oneindig en door vele tunnels heen naar het zuiden. Schitterend was het fietspad dat als een houten vlonder aan de rotsen geplakt zat en waarbij het leek dat we over het water zweefden. Helaas loopt dit project al jaren achter en zijn we gestopt in het idyllische Limone Sul Garda voor c&c. Lunch in Salo , achteraf steegje met de hele italiaanse familie die ons in hun harten sloot, denken we….. Zeer goed eten weer en op naar Desenzano, lekker veel dalen en toch weer wat meer klimmen dan verwacht. In het mooie Desenzano zeer ruime kamers in 3 sterren hotel Europe aan het meer gekregen. Paar leden van onze roemruchtige club moesten helaas staand slapen in een bezemkast maar zagen er de volgende ochtend toch fris uit. En dat nadat we de avond daarvoor ruim gesnackt en geborreld hadden op het mooie centrale plein van Desenzano waar we geen commentaar hebben gegeven hebben op flanerende dames, niet getracht hebben te raden wat iemand voor zijn werk deed en helemaal niet flauwe tot zeer flauwe – iemand was het zout vergeten – grappen gemaakt hebben. Kortom saaie topavond! Het vier sterren buffet de volgende ochtend was van Michelin niveau , goede banden trouwens. Toen een ritje naar de haven waar we de boot pakten naar Garda. Arno, ook onze visgids, legde nog uit wat een aantal hangbuikkarpers lagen te doen in het water ….
Gelukkig liepen we op de boot tegen de behoorlijk platte landsvrouwen vereniging van Kilkenny, Ierland aan. Aan de other side de weg vervolgd aan de oost kant van het meer, lekker vlak, mooie cyprussen en weer zon! La bella Italia…..
Halverwege had de enige bankier – laten we hem Jurgen noemen – in onze 18 jaar bestaand clubje verzonnen dat we met een kabelbaan in Malcesine naar 1756 meter hoogte moesten om te genieten van het uitzicht. Jammer dat we onze skisokken vergeten waren. De moeite meer dan waard en los van de vele ver-en dichtbijgezichten ook genoten van een klassiek optreden en misten we de eerste bus naar huis omdat onze verkenner moest plassen. Maar erg mooi uitstapje en het was lekker in die hangstoelen boven op de berg….
Nog een klein ritje en we waren weer terug op het honk in Riva, drankje op het plein en na de does appie happie. Bij toeval in een stil zijstraatje ontdekten we l’Albero , een Birroteca, geen idee wat dat is. Onder de luifel op straat en toen het echt begon te regenen naar het zeer gezellige interieur. Daar zaten -haha – naast onze tafel maar dit terzijde, als twee moderne versies van Waldorf & Statler, op een verhoging want verschil moet er zijn. Verder zeer sfeervol, goede muziek en magnifico pizza’s, limoncello en wat een bediening. Wat is Italie toch goed in die kleine buurt tentjes waar in een klein keukentje de koks zingend hun ambacht beoefenen….Rennend door de regen naar huis en de rondtocht Gardameer zat erop, totaal zo’n 160 km!
De volgende ochtend weer vroeg op en na een F1 broodjessmeerstop op tijd naar huis.
Heren, net zoals onze fantastische club, is Italie. Vol met warmte, gevoel voor klasse en het altijd weten dat je je thuis voelt.
Il cameratismo e tutto…
